شیوع گلوکوم در بیماران مبتلا به زخم گوارشی غیرآلوده و آلوده به هلیکوباکترپیلوری

چکیده هدف: مقایسه شیوع گلوکوم در بیماران مبتلا به زخم گوارشی غیرآلوده و آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری در شیراز طی سال‌های 82-1381. روش پژوهش: از بین جمعیت 352 نفری انتخاب‌شده از نظر معیارهای گوارشی برای آندوسکوپی، 120 بیمار واجد زخم‌های گوارشی در معده یا دوازدهه بودند که مورد بررسی چشمی از نظر گلوکوم قرار گرفتند. بیماران براساس هیستوپاتولوژی و آزمایش اوره‌آز نمونه برداشته‌شده در آندوسکوپی، به گروه‌های مثبت و منفی از نظر هلیکوباکتر پیلوری تقسیم گردیدند. بیماران سپس به صورت دوسوکور به چشم‌پزشک ارجاع داده شدند و از نظر فشار داخل چشمی، میدان بینایی، فوندوسکوپی و مطالعه سر عصب بینایی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: افرادی که براساس هیستوپاتولوژی از نظر هلیکوباکتر پیلوری مثبت بودند، در 1/43 درصد موارد و افرادی که از نظر هلیکوباکتر پیلوری منفی بودند، در 5/22 درصد موارد گلوکوم داشتند (016/0 =P). براساس آزمون اوره‌آز نیز افرادی که از نظر هلیکوباکتر پیلوری مثبت بودند، در 2/35 درصد موارد و افرادی که از نظر هلیکوباکتر پیلوری منفی بودند، در 2/24 درصد موارد گلوکوم داشتند (033/0 =P). تمامی موارد گلوکوم از نوع گلوکوم با فشار طبیعی (NTG) بودند. نتیجه‌گیری و پیشنهاد: در افراد مبتلا به زخم گوارشی، گلوکوم با فشار طبیعی به طور معنی‌داری در موارد آلوده به هلیکوباکتر پیلوری بیش‌تر از موارد غیرآلوده به آن است. بنابراین توصیه می‌شود جهت تشخیص زودرس NTG در افراد مبتلا به زخم گوارشی معده یا دوازدهه آلوده به هلیکوباکتر پیلوری، معاینه دقیق چشم توسط یک چشم‌پزشک صورت گیرد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1383؛ سال 10، شماره 1: 55-49.